آشنایی با تجهیزات آمبولانس – بخش اول

هنگامی که یک وضعیت اضطراری رخ می‌دهد و به خدمات پزشکی و پرستاری نیاز دارید. و بیمارستان بسیار دور است، آمبولانس‌ها می‌توانند زندگی بیمار را در حین حرکت نجات دهند. در صورت بروز هرگونه شرایط اضطراری و ضروری بودن تجهیزات آمبولانس، نزدیکترین امدادگران باید اعزام شوند. اما چه تجهیزاتی داخل آمبولانس هست که می‌تواند به نجات جان عزیزان‌تان کمک کند؟ دراین مقاله شما را با تجهیزات آمبولانس‌ها بیشتر آشنا خواهیم کرد.

در مواقع اضطراری، دقیقاً چه اتفاقی در داخل آمبولانس می‌افتد؟ امدادگران از چه تجهیزاتی برای رسیدگی به بیماران آسیب‌دیده یا بدحال استفاده می‌کنند؟

هنگامی که با یک فوریت پزشکی روبرو می‌شوید، اولین کاری که باید انجام دهید درخواست کمک پزشکی است. بسیار مهم است که سرعت عمل داشته باشید تا در اسرع وقت تحت درمان قرار ‌بگیرید.

آمبولانس‌ها برای کنترل هر شرایطی کاملاً مجهز هستند: اعم از سکته، سقوط از پله‌ها یا زخم ناشی از تیراندازی. آمبولانس چه آمبولانس زمینی از نوع آمبولانس خصوصی یا دولتی باشد یا آمبولانس هوایی تجهیزات داخلی آنها مشابه است. اما آیا می‌دانید چه نوع تجهیزات آمبولانس در این وسایل نقلیه وجود دارد که مردم را از آستانه‌ی مرگ باز می‌گرداند؟ جدا از باتری‌های سنگین که باعث کارکرد این وسایل نقلیه می‌شوند، تجهیزات زیر همیشه در آمبولانس یافت می‌شوند:

اما دقیقاً چه تجهیزاتی در داخل آمبولانس وجود دارد؟ و آنها چه کار می‌کنند؟ اگر کنجکاو هستید، برای کسب اطلاعات بیشتر، ادامه مطلب را بخوانید.

تجهیزات داخل آمبولانس:

۱) امدادگران

آمبولانس‌های مدرن مجهز به گجت‌ها و تجهیزات مختلف و تکنولوژی‌های شگفت‌انگیزی هستند. اما فراموش نکنیم که این افراد درون آنها هستند که بیشترین اهمیت را دارند!

هنگامی که با آمبولانس تماس می‌گیرید، امدادگران در دسترس خواهند بود تا به شما یا بیمار آسیب دیده یا بدحال خدمات اضطراری ارائه دهند. این افرادِ فداکار در واقع متخصصان مراقبت‌های بهداشتی آموزش دیده هستند و دوره آموزشی فشرده‌ای را برای یادگیری نحوه تثبیت وضعیت بیمار در شرایط اضطراری پزشکی مانند ایست قلبی یا آسیب مغزی طی کرده‌اند.

۲) اسپینال بورد

این تجهیزات آمبولانس سیستم بی‌حرکت کردن و حمل و نقل بیمارِ مشکوک به ضربه به ستون فقرات را فراهم می‌سازد. اسپینال بورد به امدادگران اجازه می‌دهد تا بیمار را در هنگام بدحالی یا حمل و نقل در شرایط دشوار بلند کنند.

۳) ونتیلاتورهای حمل و نقل

ونتیلاتور مکانیکی حمل و نقل خودکار قطعه‌ای است که وقتی بیمار در حین انتقال به بیمارستان نمی‌تواند به طور مستقل نفس بکشد، به جای تهویه دستی استفاده می‌شود.

۴) واحد ساکشن

هنگامی که بیمار خونریزی داخلی می‌کند و نیاز به ایجاد فشار بر اندام‌های حیاتی دارد، یک واحد ساکشن استفاده می‌شود. این واحد همچنین برای از بین بردن مایعاتی که در داخل بدن یا دهان بیمار جمع شده‌اند و تحت شرایطی که قبل از رسیدن به بیمارستان نیاز به اقدامات اورژانسی در تجهیزات آمبولانس دارد، استفاده می‌شود.

۵) پمپ‌های سرنگ تزریق

پمپ سرنگ تزریق (یا برداشت) وسیله‌ای است که می‌تواند مایعات را با سرعت جریان مشخص و حجم کنترل شده به داخل بدن بیمار تزریق یا خارج کند.

۶)  تختخواب، رول انتقال بیمار و صندلی آمبولانس

وقتی بیمار در طبقه‌ی بالاترِ یک ساختمان قرار دارد، نمی‌تواند حرکت کند یا ممکن است با حرکت کردن وضعیتش بدتر شود، تختخواب بسیار کاربرد دارد. بیمارانی که دچار آسیب‌های ستون فقرات شده‌اند، در حین حمل، تخته‌ها و یقه‌های مخصوصی برای پشتیبانی از ستون فقرات دریافت می‌کنند. اگر بیمار شما تروماتیک نباشد، اما نتواند با پاهای خودش حرکت کند، رول انتقال مهم است. با این حال، بیشترین وسیله حمل و نقل از خانه بیمار تا پشت آمبولانس، صندلی آمبولانس است.

۷) نبولایزر

نبولایزر داروهای مایع را به بخار تبخیر می‌کند تا بیمار بتواند آن را در مسیر بیمارستان استنشاق کند. این دستگاه زمانی استفاده می‌شود که دارو می‌بایست برای تسکین فوری به بیمار منتقل شود.

۸) واحدهای تأمین اکسیژن

واحدهای تأمین اکسیژن یکی از مهمترین تجهیزات آمبولانس هستند زیرا می‌توانند در بازماندگان آتش‌سوزی، بیماران با مشکلات تنفسی مانند آسم و یا برای به هوش آوردن بیمارانِ بیهوش استفاده شوند.

۹) فشارسنج

Sphygmo ابزاری معمولی برای اندازه‌گیری فشار خون است. یک فشارسنج مکانیکی شامل یک کاف لاستیکی بادی است که بر روی بازو قرار می‌گیرد و دارای یک مقیاس درجه‌بندی شده است و با افزایش و آزاد کردن تدریجی فشار در کاف، امکان تعیین فشار خون سیستولیک و دیاستولیک را فراهم می‌سازد. این دستگاه برای اندازه‌گیری فشار خونِ بیماری که نیاز به مراقبت‌های پزشکی فوری دارد مورد استفاده قرار می‌گیرد.

۱۰)  آتل و باند

وجود این تجهیزات در داخل آمبولانس معمول است. به لطف این تجهیزات، بی‌حرکت کردن مفاصل آسان و موثر است. رایج‌ترین آتل‌ها شکل و مقیاس‌های متفاوتی دارند تا بتوانند در بهترین حالت با شکستگی یا پیچ‌خوردگی مفاصل سازگار شوند.

دستگاه‌هایی که در بالا توضیح داده شدند، ده قسمت ضروری آمبولانس هستند. هنوز تجهیزات بسیاری وجود دارد که به بیماران کمک می‌کنند به وضعیت ثابتی برسند تا زمانی که به یک مرکز اورژانس یا بیمارستان منتقل شوند.

اینها دستگاه‌های اصلی هستند که می‌توانید در داخل هر آمبولانسی در جهان پیدا کنید. بعضی اوقات تجهیزات بیشتری در آمبولانس وجود دارد، مثلاً در آمبولانس‌های کودکان، یا ممکن است چیزهای متفاوتی را مثلاً داخل آمبولانس‌های NCBR یا آمبولانس‌های ضد آلودگی مشاهده کنید.

۱۱) مانیتور ECG و دفیبریلاتور

یک مانیتور ECG علائم حیاتی بیمار را ردیابی می‌کند. از دفیبریلاتور برای تثبیت ضربان قلب در بیمارِ در معرض ایست قلبی یا احیای یک بیمار تصادفی استفاده می‌شود.

۱۲) جامبگ

از جامبگ برای حمل وسایل پزشکی مانند لوازم جانبی پزشکی مثل کیت‌های کمک‌های اولیه و تروما استفاده می‌شود. وقتی امدادگران به صحنه‌ی یک موقعیت اضطراری می‌رسند، معمولاً ابتدا جامبگ را برمی‌دارند.

جامبگ اغلب حاوی آیتم‌های پزشکی اساسی اما مهمی مانند باند، قطره چکان‌ها، دارو و سرنگ است. این کیف بزرگتر و جامع‌تر از یک جعبه کمک‌های اولیه‌ی عادی است، یعنی معمولاً چندین جیب برای نظم دادن به وسایل دارد.

 

13) آمبوبگ (BVM)

اگر برای نفس کشیدن تقلا می‌کنید، اولویت امدادگر شما این است که یک جریان اکسیژن مداوم به داخل ریه‌ها وارد کند. BVM دستگاهی است که به ماسکی متصل است که برای تأمین هوا روی دهان شما قرار داده می‌شود.

این ماسک‌ها انواع و اندازه‌های مختلفی دارند و حمل انواع آنها برای آمبولانس‌ها ضروری است. زیرا فقط در صورتِ اندازه بودن و ایجاد مهر و موم محکم در اطراف بینی و دهان فرد موثر خواهد بود.

۱۴) واحد ساکشن

اگر مشکلات تنفسی شما در نتیجه‌ی انسداد مایعات در مجرای تنفسی‌تان باشد. ممکن است امدادگر از یک لوله ساکشن به درون نای شما استفاده کند تا مایع را به آرامی خارج کند. در غیر این صورت، ممکن است هوا نتواند به بخشی از ریه‌ها، جایی اکسیژن در جریان خون جذب می‌شود، برسد.

۱۵) تروما / اسپینال بورد

اگر احتمال آسیب‌دیدگی یا دررفتگی استخوان نخاعی وجود داشته باشد، امدادگر شما را به تروما بورد می‌بندد. وحشت نکنید، زیرا این تخته‌ی صاف و بدون بالشت به شما کمک می‌کند تا ستون فقراتتان در امتداد آمبولانس قرار بگیرد.

آنها قبل از اینکه شما را روی تروما بورد قرار دهند ابتدا ممکن است از برانکارد اسکوپ برای بلند کردن شما از روی زمین استفاده کنند. به عنوان یک اقدام احتیاطی اضافی، امدادگر ممکن است از یک دستگاه ایموبیلایزر سبک وزن (وسیله‌ای که از سر و گردن شما پشتیبانی و محافظت می‌کند)  برای سر نیز استفاده کند.

۱۶) یقه گردنی

اگر امدادگران به جراحت در ناحیه گردن یا سر مشکوک باشند. ممکن است از دستگاهی به نام یقه گردنی نیز استفاده کنند. این یک گردنبند است که به نگه داشتن گردن و سر در محل کمک می‌کند، میزان حرکت را به حداقل می‌رساند و خطر آسیب طولانی مدت را کاهش می‌دهد. این یک فریم انعطاف‌ناپذیر است که به دور گردن شما قرار می‌گیرد و با بندهای Velcro ایمن نگه داشته می‌شود.

• یقه‌های گردنی برای کودکان ۲ ساله یا بزرگتر سفت و سخت است؛ اندازه های کودک و بزرگسال (کوچک، متوسط، بزرگ و سایر اندازه‌های موجود) یا یقه‌های گردنی قابل تنظیم برای کودکان و بزرگسالان

۱۷) کیف دارو

ناگفته نماند که امدادگران داروهای خاص تسکین‌دهنده‌ی درد و نجات دهنده‌ی زندگی را به همراه دارند! این کیف سبک دارای چندین کیسه و بندهای الاستیک برای سازماندهی داروها است. این داروها معمولاً شامل موارد زیر است:

• بیهوشی (ماده ای که درد را تسکین می دهد)

• مایعات داخل وریدی (۴) (برای درمان شوک یا کم آبی)

• داروهای ضد تشنج

• آدرنالین (برای معکوس کردن اثرات فشار خون پایین، یا برای درمان واکنش‌های شدید آلرژیک)

• سالبوتامول (برای باز کردن مجاری تنفسی در ریه‌ها)

• نیتروگلیسیرین (برای درمان دردهای قفسه سینه ناشی از تنگی عروق قلب)

۱۸) مانیتور ECG همراه با دفیبریلاتور

اگر به دلیل درد قفسه سینه‌ی خود با آمبولانس تماس گرفته‌اید و نگران این هستید. که حمله قلبی داشته باشد، ممکن است امدادگر شما از یک مانیتور نوار قلب (ECG) برای نمایش ریتم قلب شما استفاده کند. آنها می‌توانند از این روش برای یافتن الگوهای غیرعادی، معروف به آریتمی، هنگام ضربان قلب خیلی تند، خیلی کُند یا با ریتم نامنظم استفاده کنند.

اگر آریتمی تشخیص داده شود و باعث اختلال در ضربان قلبِ منظم شما شود، ممکن است امدادگر شما با استفاده از دفیبریلاتور، تپش‌های قلب شما را به حالت عادی برگرداند و به منظم شدن ضربان قلب شما کمک کند.

۱۹) ونتیلاتورها

این دستگاه پیشرفته پشتیبانی از زندگی در صورت نیازِ بیمار، در آمبولانس قرار داده خواهد شد.

هنگامی که به درستی تنفس ندارید. یا اگر به طور کامل تنفستان متوقف شده، ونتیلاتور کمک می‌کند تا هوا به داخل ریه‌ها وارد شود. این دستگاه به یک سیلندر اکسیژن متصل است تا به تأمین اکسیژن شما کمک کند. در صورت لزوم، امدادگر می‌تواند سرعت و عمق تنفس شما را نیز تنظیم کند.

۲۰) هموگلوکومتر (HGT)

این دستگاه ممکن است کمی بزرگ به نظر برسد. اما اگر مبتلا به دیابت هستید، احتمالاً می‌دانید که می‌توان از آن برای بررسی وضعیت قند خون استفاده کرد. امدادگر با استفاده از این دستگاه می‌تواند یک قطره‌ی کوچک از خون شما بر روی یک نوار یکبار مصرف قرار دهد و قند خون شما را تشخیص دهد. عددی که روی صفحه قرار دارد سطح گلوکز خون شما را نشان می‌دهد. اگر این عدد خیلی زیاد یا کم باشد، امدادگر سعی می‌کند با دارو وضعیت شما را تثبیت کند.

۲۱) تخت چرخ‌دار

اگر قادر به راه رفتن نیستید، امدادگر از این تخت خوابِ تشک‌دار برای حرکت شما استفاده می‌کند. امدادگران به کمک پایه‌ی قابل تنظیم تخت و چرخ‌های جمع شونده به آسانی می‌توانند شما را از روی زمین بلند کرده و به مقصد برسانند.

۲۲) اقلام متفرقه

علاوه بر تجهیزات پزشکی پیشرفته، در داخل آمبولانس آیتم‌های پایه اما مهمی مانند فشارسنج، استتوسکوپ، دماسنج، نوارهای پزشکی، چراغ‌قوه و پتو را نیز خواهید یافت تا اطمینان حاصل شود که امدادگران تقریباً برای هر شرایطی آماده هستند!

خدمات آمبولانس اضطراری خصوصی برای عموم در دسترس است. در مواقع اضطراری، ممکن است یک آمبولانس جان شما را نجات دهد زیرا شما را سریع و ایمن به بخش حوادث و فوریت‌های پزشکی (A&E) یک بیمارستان منتقل می‌کند. برای احتیاط، همیشه باید شماره‌های اضطراری را حفظ باشید.

برای انتخاب بیمارستان مورد نظر خود در هنگام فوریت‌های پزشکی، می‌توانید با یک سرویس آمبولانس اورژانس خصوصی نیز تماس بگیرید، که در حال حاضر توسط Parkway Emergency پشتیبانی می‌شود. (اولین شرکتی که معیارهای وزارت بهداشت برای خدمات آمبولانس اضطراری (EAS) را رعایت می‌کند).

ارائه‌دهندگان EMS از بیماران در هر سنی که دارای شرایط پزشکی و آسیب‌های بسیار متنوعی هستند مراقبت می‌کنند. در این سند، از تعاریف زیر استفاده شده است: یک نوزاد ۰ تا ۲۸ روزه است، یک کودک ۲۹ روز تا ۱ سال دارد و یک کودک بالای ۱ سال تا ۱۱ سال سن دارد؛ مراحل رشد به صورت زیر ترسیم می‌شوند:

•       کودکان نوپا (۱ تا ۳ ساله)

•       کودکان پیش دبستانی (۳ تا ۵ سال)

•       اواسط کودکی (۶ تا ۱۱ سال)

•       نوجوانان (۱۲ تا ۱۸ سال)

این تعاریفِ استاندارد بر اساس سن ارائه شده‌اند. سیستم‌های طولی برای برآورد دقیق‌ترِ وزن کودکان و پیشبینی اندازه‌ی تجهیزات مناسب، دوزهای دارویی و دستورالعمل‌های تجویز حجم مایعات ایجاد شده‌اند.